Lieve Reader,

Joan Didion (1934–2021) zei ooit dat zolang je de slang ziet, je het gevoel hebt dat je in controle bent.

Omdat je het in de gaten kunt houden, kan het je niets doen.

Zo gaat zij om met pijn. Door het te onderzoeken, word je er minder bang voor.

Deze metafoor heeft me nooit meer losgelaten. Het is zo’n sterk beeld.

De slang.

Het zit in mijn eerste sombere hitsigheid: ontgoocheld-boek.

Weet je nog het gesprek dat Nora heeft met haar tante? Over de slang? Het moment dat Nora beseft dat haar lot verbonden is aan haar destructieve patronen?

Als je goed oplet bij het herlezen van het boek, hint ik er al een paar keer eerder naar:

​

• Nora die ‘Snake’ speelt op haar Nokia-telefoon. Je weet wel. Appeltjes opeten.
  ​
• Of het moment dat ze danst met haar vriendin en samen slangenbewegingen maken.
  ​
• En haar fantasie met de lul van Hans: zich erdoor laten omringen in haar gezicht, als een slang.
  (er staat niet voor niets hitsigheid in de titel)

Nora zegt tegen haar tante in het boek:

‘Ik wil gewoon weer die gekke Noor zijn. Maar ik voel tegelijkertijd die zwaarte, dat niemand op me zit te wachten. En dat voelt zo leeg aan, dat ik weer in de eerste de beste complimenten van de volgende sukkel trap. Het is elke keer alsof ik mijn eigen staart opeet, zodat ik die leegte in mijn buik niet hoef te voelen…’

Dan zegt haar tante: ‘Dat heeft een naam. Wist je dat? Ouroboros. De staarteter. Een slang die zijn eigen staart opeet. Het symbool komt in vele culturen voor: de Noorse, Chinese, Indiase, Griekse, Azteekse. De natuur is een cyclus. Net als onze levens.’

‘Hoe kan je eraan ontsnappen?’ vroeg Nora.

‘Dat is het punt,’ zei ze. ‘Als je eraan ontsnapt, is het leven voorbij. Volgens de Noren begint het einde der tijden als de slang niet meer in zijn eigen staart kan bijten. De slang houdt als het ware de ronde wereld bijeen, door er als een cirkel omheen te liggen en de eigen staart vast te hebben. Als die beet stopt… stopt de wereld.’

Dit is het moment dat Nora beseft dat de oude Nora nooit helemaal zal verdwijnen.

​

Ik ben Nora

Ik weet hoe we in een maatschappij leven waarin wordt verwacht dat we een verbeterde versie van onszelf worden . Maar ik hang erg aan de oude mythologieën als het hierom gaat.

Niemand kan zijn lot ontlopen. Niemand kan echt veranderen.

Tegelijkertijd ben ik zelf het voorbeeld van iemand die elke dag probeert zijn gedachten liever te laten worden. In de hoop om die oude, gesloten, sombere tomson volledig achter te laten.

Mijn worsteling is Nora’s worsteling, snap je?

In het aankomende sombere hitsigheid-boek ontgoocheld komt de slang terug.

Daarom staat die ook op de achterkant van de cover.

Het is een verwijzing naar Medusa. De vrouw met de slangen als haar.

Wist je dat zij het symbool is geworden voor feminisme en seksueel misbruik?

Al heb ik een andere betekenis erin ontdekt en verwerkt in sombere hitsigheid ontgoocheld…

Cliffhanger.

Liefs,

tomson

PS

Nora’s gevecht is dat van ons allemaal. Tegen patronen, verlangens en illusies. Je kunt het boek nog pre-orderen. Dan ontvang je o.a. een kristal erbij om je te beschermen! Tsjek hier.