Elke woensdagavond een tomson darko tekst in je inbox. Over je eenzaam voelen in een club vol mensen. Over de toxiciteit van je eigen perfectionisme. Over de leegte die we soms allemaal voelen, maar niet met elkaar over praten.
✖ Mercurius zit in retrograde
Published 14 days ago • 2 min read
Lieve Reader,
Na Saturnus is Mercurius mijn favoriete planeet.
Afgeleid van de Griekse god Hermes, de boodschapper tussen de goden. Maar hij is ook beschermheilige van het goede therapeutische gesprek. Want hij is onze zielenbeschermer.
Dat ding van favorieten hebben voor willekeurige onderwerpen heb ik overgenomen van een goede vriend.
Die begint altijd op willekeurige momenten een gesprek met zijn favoriet benoemen en daar een betoog over afsteken.
Hij heeft niet alleen een favoriet historisch figuur: de Pruisische Frederik de Grote (1712–1786).
(Zijn huis hangt er vol mee).
Maar bijvoorbeeld ook een favoriete generaal in het leger van Napoleon Bonaparte (1769–1821).
Jean-Baptiste Kléber (1753–1800).
Fun fact: zijn hart ligt in Parijs, zijn lichaam in Straatsburg. (In welke twee steden wil jij begraven worden eigenlijk? Waar komt je hart? En waar je lijf?)
En ja.
Verdomd.
Kinderen hebben overal een lievelings van.
Een lievelingskleur.
Een lievelingsknuffel.
Een lievelingsliedje.
Waarom zou dat als volwassene stoppen?
Ik wil ook overal een favoriet van hebben. Een favoriete Europese steegje. Een favoriet strandje (als je standje las, ben je een viespeuk). Een favoriete koffieboon. Een favoriete zin uit een liedje. Favo-planeet. Sterrenbeeld. Tarotkaart. Saga. Plant. Kleurcode.
BOOM. (Treurwilg was natuurlijk het enige juiste antwoord op mijn favoriet. Je krijgt een ansichtkaartje als je dit goed hebt geraden in mijn vorige mail).
Het zijn ook goede aanknopingspunten voor gesprekken, je favoriete dingen benoemen.
Bedoel: wanneer heb jij voor het laatst een diepgaand gesprek over Napoleon en zijn streken gevoerd?
Hij heeft bijvoorbeeld hele gevoelige liefdesbrieven geschreven. Aan Joséphine (1763–1814).
“Midden in de zakelijke beslommeringen, rijdend door de velden aan het hoofd van mijn soldaten, heeft alleen mijn liefste Joséphine een plaats in mijn hart, mijn geest en mijn gedachten.”
Ik heb overigens een favoriet liefdeszinnetje uit de literatuur.
Zal ik het met je delen?
I want to have your abortion.
Uit het boek Fight Club (1996) van Chuck Palahniuk (1962).
Ik heb met mijn hand een aantal zinnen afgeschermd. Want de grootste plottwist uit de literatuur staat eronder genoemd.
Deze zin was te beladen voor de film Fight Club (1999).
Dus hebben ze het herschreven tot iets veel beschaafders:
I haven’t been fucked like that since grade school.
En ja. Dat is mijn favoriete romantische zin OOIT uitgesproken in een film.
Helena Bonham Carter (l) en Brad Pitt (r) in de film FIGHT CLUB (1999)
Ik heb ook een favoriete quote over SOA’s, want waarom ook niet?
Komt ‘ie:
Life is a sexually transmitted disease and the mortality rate is one hundred percent.
Van psychiater R.D. Laing (1927–1989).
Maar om even terug te keren naar Mercurius.
We leven in een tijd waarin we inzoomen op onze persoonlijke tekortkomingen. Voor elk gevoel is er wel een label. Het komt er vooral op neer dat het individuele ervaringen zijn.
Maar als je naar de Griekse en Romeinse mythes kijkt, dan kom je toch tot een andere conclusie.
Onze tekortkomingen zijn niet hyperpersoonlijk, maar universeel.
Het is niet jouw schuld dat je depressieve gevoelens hebt.
God Saturnus loopt gewoon soms met je mee dit leven. En Saturnus schijnt al duizenden jaren zijn licht op de levens van gevoelige mensen. Lees de Griekse mythes en je snapt dat je leven misschien uniek aanvoelt, maar je gevoelens zijn diep-menselijk en verbonden met het grotere geheel.
Dat geeft een vorm van berusting.
Dat je niet alleen bent met je worsteling.
Wist je dat er zelfs een Engels woord van is afgeleid? Saturnine.
Wat ook een liedje is van de Nederlandse band The Gathering (opgericht 1989).
En ja, één van mijn favoriete liedjes van ze.
Liefs!
Je favoriete melancholicus,
tomson
PS
Saturnus hangt aan mijn muur. Met zijn grote zeis. Pure kompensatie als je het mij vraagt.
Elke woensdagavond een tomson darko tekst in je inbox. Over je eenzaam voelen in een club vol mensen. Over de toxiciteit van je eigen perfectionisme. Over de leegte die we soms allemaal voelen, maar niet met elkaar over praten.