🪐 Uit je emoties zonder een maar

(ik meen het)

Ze vertelde me hoe kut ze zich voelde nu haar relatie onverwacht gestopt was.

Het was onvermijdelijk. Het was beter zo. Maar toch. Afscheid nemen doet zo’n pijn.

Begrijpelijk.

Maar toen kwam de ‘maar’.

Altijd maar de maar.

‘Maar het komt vast wel goed.’

Is dat zo? Is er een finishlijn met een ronde boog erboven met ‘Het is goed-land’ erop? En waarom zou iets zomaar goedkomen? Wat is überhaupt de definitie van ‘goed’?

Oh.

De niet te onderdrukken neiging om na je klaagzang toch iets optimistisch te zeggen.

Als een jeukend gevoel in je kruis, waar je zelfs in het openbaar aan moet krabben.

Stop ermee.

Je veegt je eigen emoties weg met naïef optimisme.

Soms is iets gewoon kut, verdrietig, heftig en pijnlijk.

Vind je het gek? Een relatie is gestopt. Of het nou vrijwillig was of niet. Stoppen is altijd een pijnlijk proces.

Uit je gevoelens. Slik de maar in.

Er hoeft niet gedacht te worden aan een toekomst. Er hoeft niets opgelost te worden. Je hoeft geen advies te krijgen. Je hoeft jezelf niet op te peppen.

Slik de maar in.

Liefs,

Tomson