Elke woensdagavond een tomson darko tekst in je inbox. Over je eenzaam voelen in een club vol mensen. Over de toxiciteit van je eigen perfectionisme. Over de leegte die we soms allemaal voelen, maar niet met elkaar over praten.
We zeggen het te weinig: we vertonen allemaal het gedrag van een junk. Als je even een paar uur zonder telefoon bent, word je gek in je hoofd en lijf. Junks zijn we. Allemaal. Je moet een filosofie aanhangen die je tegen hun invloed weert. Een filosofie van digitaal minimalisme en het cultiveren van ongestoord werken. Maar dat is altijd makkelijker gezegd dan gevoeld. Daarom stelt hij voor om eerst te detoxen: 30 dagen zonder telefoon. 30 dagen om weer gezond te worden. Daarna introduceer je langzaamaan weer digitale tools en apparaten in je leven. Maar alleen de technologie die je helpt, in plaats van je leegzuigt. Heel voorzichtig. Ja. Goed punt, Cal: we zijn junks. Maar nee, ik ga niet 30 dagen detoxen. Een domme telefoon nemen is niet de oplossing. Dat zegt hij overigens zelf ook niet. In een podcastclipje op YouTube met Huberman zei Newport iets wat me al dagen bezighoudt. Niet de smartphone of het internet zijn het probleem. Het zijn heel specifieke apps die ons verslaafd maken. Als je die apps uit je leven weert, kun je gewoon werken, terwijl je telefoon naast je ligt en je een internetverbinding hebt op je computer. Oké. Dat is te doen. Toch? TOCH? TOCH??? Ik ben na die clip zijn boek Digital Minimalism gaan lezen. Ook te beluisteren op Spotify trouwens. In dat boek legt hij twee technieken uit die socialmedia-apps op ons toepassen om ons aan dat scherm te houden.
Dat komt erop neer dat we graag beloond willen worden. Denk aan een like op je foto, een nieuw bericht van je online flirt in je inbox, of een leuke video of meme op je tijdlijn. Je weet alleen niet wanneer die beloning komt. En dat maakt het zo verslavend. Ze stellen de beloning heel slim uit. Daarom blijf je maar terugkeren naar die app om die beloning te voelen. We zijn professionele gokkers geworden. Maar wat nu te doen? Wat moet ík doen? Mijn pragmatische plan tot minder schermtijdLaat ik vooropstellen dat het echt onnodig en onrealistisch is om die smartphone uit mijn leven te bannen. Smartphones zijn cool. Je kunt de weg ermee vinden. Podcasts luisteren. Teletekst bekijken (mijn favoriete app). Mijn vrienden berichten. SMARTPHONES ZIJN COOL. Maar social media? I dunnow… Ik twijfel. Dat gevoel dat je je steeds minder goed kunt concentreren, dat je geheugen achteruitgaat, dat je je angstig en down voelt. Dat komt door de schermtijd op dat ding. En die schermtijd komt door die stomme apps als TikTok, Duolingo, X, Bluesky, en ga zo maar door. Ik moet een andere relatie met social media krijgen. Een pragmatische kijk. Dit is wat ik heb bedacht:
Mijn analoge hobby. Pen en papier.Ik heb een ding gekozen om nu analoog te doen. Het was geen makkelijke beslissing. Het is toch alsof ik een kind van mij inruil voor een ander kind of zo. Maar het is noodzakelijk. Ik verzamel al sinds jaar en dag quotes en ideeën in een digitale database. Iets vets gelezen in de krant? Ik maak een digitale aantekening en archiveer het op een manier waarop ik het in de toekomst weer kan terugvinden en gebruiken. Superhandig. Maar ook irritant. Want daardoor moet ik elke keer mijn telefoon pakken. Of, als ik op mijn telefoon iets lees, van app wisselen. Dat is wat Cal Newport ook zegt: het switchen van ‘taak’ of afgeleid worden door je telefoon kost veel energie. Je raakt telkens uit je concentratie en je komt daar niet zo makkelijk meer in terug. Dus ik stop met mijn digitale ideeën-database en schrijf vanaf nu alles op in mijn ‘common place book’. Een boekje waarin ik met pen en papier quotes, ideeën en gedachtegangen van anderen noteer. Ja, dat is nog steeds een ‘context switch’. Maar er is geen afleiding in mijn boekje. En door het op te schrijven met pen, merk ik dat het mijn geheugen activeert. En dat ik er ook dieper over nadenk. Goed. Om tot een conclusie te komen:
Wordt achtervervolgd. Liefs, Tomson PS Val met me in slaap: 🌙 Als een moment heel goed voelt en je dan al beseft, dit komt nooit meer terug. Luister op mijn site of via Spotify of Apple podcast of andere podcastspelers PPS Lees mijn blog van deze week: Tarotkaarten en coldreadings PPPS Ik publiceer inmiddels ook op Substack. Als je deze mail ontvangt, ontvang je ook mijn substack. Dit was mijn laatste: Na de somberheid komt de leegte.
| |
Elke woensdagavond een tomson darko tekst in je inbox. Over je eenzaam voelen in een club vol mensen. Over de toxiciteit van je eigen perfectionisme. Over de leegte die we soms allemaal voelen, maar niet met elkaar over praten.