Elke woensdagavond een tomson darko tekst in je inbox. Over je eenzaam voelen in een club vol mensen. Over de toxiciteit van je eigen perfectionisme. Over de leegte die we soms allemaal voelen, maar niet met elkaar over praten.
✖ Het lag niet alleen aan je moeder: hoe we worstelen met nuance
Het lag niet alleen aan je moeder: hoe we worstelen met nuance
↓
Lieve Reader,
Hoe heerlijk zou het zijn als de wereld zo simpel was als een Marvel-film?
Dat je met bovennatuurlijke krachten de mensen die je pijn doen kunt uitschakelen en dat het dan gerechtvaardigd voelt.
Of dat je, zonder twijfel of nuance, je moeder de schuld kunt geven van al je ellende.
Misschien voelt dat zelfs tijdelijk bevrijdend: eindelijk een oorzaak. Eindelijk een vijand.
Alleen het is niet de waarheid.
De realiteit is complex. Misschien wel té complex.
Het leven geeft geen antwoorden in zwart-wit.
Mijn favoriete denker van deze tijd, Yuval Noah Harari, wijst hierop in zijn nieuwste boek Nexus.
In een interview met de Volkskrant zei hij dat hij niet begrijpt hoe goed opgeleide mensen zo zwart-wit kunnen denken over bijvoorbeeld goed en kwaad.
“Als de gewone man moeite heeft met het aanvaarden van de complexiteit van de realiteit, kan ik daar begrip voor opbrengen, want het is complex. Maar mensen die jarenlang geschiedenis, filosofie, literatuur of kunst hebben gestudeerd en zouden moeten hebben geleerd met de complexiteit van de realiteit om te kunnen gaan, dan na al die jaren van studie eindigen met het simplistische idee dat de ene kant honderd procent slecht is en de andere kant honderd procent goed, begrijp ik niet.”
En hij voegt eraan toe:
“Dan denk ik: Moest je daar al die jaren voor naar de universiteit? Je kunt kleine kinderen in één dag leren om zo te denken. Waarom ben je dan gaan studeren?”
Ja.
Goed punt.
Het interview eindigt met deze scherpe opmerking over wijsheid:
“Wijsheid komt voort uit het vermogen de complexiteit van de werkelijkheid te zien, en alle kanten van een dilemma, niet slechts één kant. Er zijn geen simpele antwoorden.”
Niet alles heeft een verklaring
Zelfhulpboeken en therapie bieden een houvast.
Ze geven woorden aan wat ongrijpbaar voelt. Ze leren ons patronen herkennen.
Voorbeeld: “Jouw behoefte aan bevestiging komt door je afwijzende moeder.”
Ja. Oké. Dat klinkt helder. Maar is ze nu de vijand?
Wat voor opvoeding kreeg je moeder zelf?
Hoe heeft de maatschappij haar gevormd?
Wat betekenen jouw eigen verwachtingen van ouderschap eigenlijk?
In hoeverre projecteer je je eigen angsten en verlangens op haar gedrag?
Wat doet het met je om haar niet alleen als 'moeder', maar als mens te zien?
Kun je erkennen dat haar tekortkomingen niet alleen jouw littekens zijn, maar ook haar eigen worsteling met het leven?
En wat zegt jouw verlangen naar bevestiging werkelijk over jou, los van haar?
Misschien gaat het niet om schuld, maar om begrip. Misschien begint heling niet bij het aanwijzen van een oorzaak, maar bij het loslaten van het idee dat er één oorzaak is.
Accepteren dat jouw verhaal verweven is met dat van anderen.
Dat je moeder geen vijand hoeft te zijn, net zoals jij geen slachtoffer hoeft te blijven. Dat het niet gaat om wie gelijk heeft, maar om wie de wijsheid heeft om de werkelijkheid beter te begrijpen, zoals Harari zo mooi omschreef.
Misschien is de echte doorbraak niet een simpele verklaring, maar de ruimte om alle tegenstrijdigheden naast elkaar te laten bestaan.
Ik heb zo'n hekel aan Marvel. Dat altijd maar vuisten en superkrachten het antwoord is op onrechtvaardigheid. Ga eens praten met elkaar. Doe eens ZEN.
Niet makkelijk. Wel realistisch
Het is verleidelijk om vast te houden aan een verklaring. Om er een label op te plakken.
Dat snap ik.
Onze geest wil grip in deze chaotische wereld.
Je kunt alleen de waarheid niet afdwingen, alleen beetje bij beetje benaderen.
Het is de kunst van accepteren dat er geen eenvoudige antwoorden zijn.
Het leven is geen Marvel-film. Het is geen rechtlijnige zoektocht naar de slechterik. Het is een wirwar van tegenstrijdigheden, nuance en onbeantwoorde vragen.
Dat is niet makkelijk.
Maar wel realistisch.
Blijf je verleden onderzoeken.
Blijf verklaringen vinden.
Blijf de nuances zien.
Juist daarin schuilt vergeving.
Ik weet het.
Dat is een groot woord.
Je hoeft er ook niet naar te zoeken, naar dat gevoel. Je hoeft niemand te vergeven.
Maar soms is een beetje compassie meer dan genoeg om het dragelijker te maken.
Heling wordt overschat.
Want heling heeft geen eindpunt.
Het is een gesprek dat je steeds opnieuw durft te voeren. De rest van je leven lang.
Als iemand je blokkeert… Luister naar mijn in slaapval bericht 🌕🌙 Ghosting
Dankjewel voor lezen! Als je dit een fijne mail vond, reageer alsjeblieft met een 🖤 of vertel wat je bezig houdt. Ik hoor graag van je. Je hebt je aangemeld via www.tomsondarko.nl of via een bestelling in mijn store.psychokiller.eu. Ik hoop dat je gedachten lief voor je zijn. Steun me maandelijks via petjeaf.com/tomsondarko voor exclusieve teksten. En hier pas je je e-mailadres en je naam aan. Als je geen zin meer hebt in deze e-mails: Afmelden. Hier koop je mijn (luister)boeken.
✖ Tomson Darko woensdagmail
Over gevoelens waar niemand over praat
Elke woensdagavond een tomson darko tekst in je inbox. Over je eenzaam voelen in een club vol mensen. Over de toxiciteit van je eigen perfectionisme. Over de leegte die we soms allemaal voelen, maar niet met elkaar over praten.