✖ Tomson Darko woensdagmail
Elke woensdagavond een tomson darko tekst in je inbox. Over je eenzaam voelen in een club vol mensen. Over de toxiciteit van je eigen perfectionisme. Over de leegte die we soms allemaal voelen, maar niet met elkaar over praten.
🪐 Waarom het niet uitmaakt of je vooruit- of terugkijkt
Lieve Reader, Wat ik je nu ga vragen, gaat je als mens typeren. Niet als links of rechts. Niet als jong of oud. Maar als iemand die óf naar het verleden verlangt. Of gelooft dat geluk nog komen gaat. Maar het vertrekpunt is altijd het ‘nu’ waar niks echt goed is of functioneert of eerlijk aanvoelt of ons genoeg vrijheid geeft. Ik zeg je dit: we verlangen als mens altijd naar de tijd dat het nog ‘goed’ was. Dat we nog in het paradijs leefden. Je weet wel. Adam en Eva. Sommigen willen terug...
🐍 De pijn onderzoeken is de enige manier om de macht te breken
Lieve Reader, Joan Didion (1934–2021) zei ooit dat zolang je de slang ziet, je het gevoel hebt dat je in controle bent. Omdat je het in de gaten kunt houden, kan het je niets doen. Zo gaat zij om met pijn. Door het te onderzoeken, word je er minder bang voor. Deze metafoor heeft me nooit meer losgelaten. Het is zo’n sterk beeld. De slang. Het zit in mijn eerste sombere hitsigheid: ontgoocheld-boek. Weet je nog het gesprek dat Nora heeft met haar tante? Over de slang? Het moment dat Nora...
✖ Laat de najaarsdip toe
Lieve Reader, Ik appte een vriendin dat de grijze wolken, de rukkende winden en miezerige buien aan me begonnen te trekken. Het had invloed op mijn mentale gestel. Weet je wat ze antwoordde? ‘Ik verlang echt naar een najaarsdip.’ Het erge is: ik ook. Maar waarom verzet ik me er dan zo tegen? Waarom baal ik zo? Bedoel. Wandelen alleen door het bos met The Smiths in mijn oren en een natte neus van het snot. Gedachten die betekenisloos door mijn ziel wapperen. Van die gedachten over mijn...
Locked
🪐 Wat gamen me leerde over controle
Lieve Reader, Ik kan moeilijk ontspannen ’s avonds. Een film opzetten en naar mijn telefoon staren is toch een beetje zoals een gebakken ei eten zonder zout en een plakje kaas en mayonaise en een vers wit bolletje en wat roomboter. Dus ik dacht: ik ga gewoon eens gamen. ‘This war of mine’ (2014). Ken je het? Het is een oorlogsspel. Je bent alleen geen soldaat, maar een burger. Je moet zien te overleven met je drie personages. Bijvoorbeeld door een kast in elkaar te hakken voor hout om een...
✖ Je kunt er inderdaad niets van
Lieve Reader, Ik hoorde laatst iets geniaals in een interview met filosoof Alain de Botton (1969). Hij zegt dat genieën helemaal niet anders zijn dan wij. Ze hebben dezelfde gevoelens en gedachten als wij stervelingen. Maar. Ze zijn alleen veel beter in het opmerken van die gedachten. Een kunstenaar weet die ook nog eens via zijn werk tot uiting te brengen. Ik zeg nu niet dat ik hier een genie ben.(dat laat ik aan jou: om mij een genie te noemen en me zo ook aan te spreken. Dat zou ik...
Locked
🪐 Je kunt er inderdaad niets van
Lieve Reader, Ik hoorde laatst iets geniaals in een interview met filosoof Alain de Botton (1969). Hij zegt dat genieën helemaal niet anders zijn dan wij. Ze hebben dezelfde gevoelens en gedachten als wij stervelingen. Maar. Ze zijn alleen veel beter in het opmerken van die gedachten. Een kunstenaar weet die ook nog eens via zijn werk tot uiting te brengen. Ik zeg nu niet dat ik hier een genie ben.(dat laat ik aan jou: om mij een genie te noemen en me zo ook aan te spreken. Dat zou ik...
😅 Ze appen alleen na 22 uur met je als ze geil zijn
Lieve Reader, Verrast het je, als ik zeg dat Zachary weer voor mijn deur stond met een plastic Albert Heijn-tas? De mannen komen altijd terug als je hun ego niet breekt. Verrast het je, als ik zeg dat ik de deur gewoon open deed voor hem? Natuurlijk niet. Wat kon ik anders doen? Hij was niet de oplossing, maar hij was ook niet per se het probleem. Denk ik? Bovendien zei therapeute Marloes dat we vooruitgang hadden gemaakt, dus daar hield ik me maar aan vast. Ik ben veranderd. Nu ga ik het...
Hoe kan een mens stoom afblazen?
Lieve Reader, In het boek Leven en wandel van Zorbás de Griek van Nikos Kazantzakis (1883–1957) probeert de hoofdpersoon een bruinkoolmijn te exploiteren in de jaren ’20 op het Griekse eiland Kreta. Hij krijgt hulp van de levenslustige Zorbás. Deze gozer heeft een fantastisch idee hoe ze op een handige manier de kolen uit de mijn naar beneden krijgen (hij wil een soort kabelbaan bouwen). Hij begint uit blijdschap te dansen. Zo manisch dat de verteller hem gebiedt te stoppen. Hij stapte de...
Locked
🪐 De herfst maakt alles moeilijker
Lieve Reader, Ik lees een boek van een oud-monnik die overal om zich heen god’s werk ziet. Ook al is hij een agnost, en ziet hij het woord ‘god’ meer als het grootste wat je nauwelijks kunt bevatten. Hij bedoelt: als hij in de tuin kijkt en libellen achter muggen en vliegen aan ziet jagen, en creperende kevers op hun rug ziet liggen, dat het hem een bepaalde magie van het leven geeft. Dat je het paradijs van het leven in het klein ziet. (Zo omschreef hij uiteraard niet zijn tuin. Zo zou ík...
De mens is geen raadsel
Lieve Reader, Nikos Kazantzakis (1883–1957) schreef dat de mens een raadsel is. Ik denk van niet. De mens is een mysterie. Een raadsel heeft een belofte in zich: kijk langer, onderzoek verder, en misschien beginnen de verborgen intenties zich te openbaren. Dan begin je de ander echt te begrijpen. Ik zeg: onmogelijk. Dit was mijn zomerboek. Man. Genieten met een G. Binnenkort meer over de levensfilosofie van dit boek. Namelijk: als je het allemaal niet meer weet, dansen. Iedere relatie die we...
Elke woensdagavond een tomson darko tekst in je inbox. Over je eenzaam voelen in een club vol mensen. Over de toxiciteit van je eigen perfectionisme. Over de leegte die we soms allemaal voelen, maar niet met elkaar over praten.